17 stycznia br. odbyły się zajęcia biblioteczne, w których udział wzięły dzieci z grupy Biedronek.

Temat zajęć dotyczył Dnia Babci i Dziadka. Została przeczytana bajka pt.  „Czerwony Kapturek”, w której babcia jest jedną z bohaterek.

Po wysłuchaniu bajki, dzieci odpowiadały na pytanie: „Za co kochasz swoją babcię i swojego dziadka?”. Odpowiedzi były naprawdę różne i czasem zaskakujące

18 lutego przedszkolaki uczestniczyły w kolejnych zajęciach bibliotecznych.

Tym razem tematem zajęć był Karnawał wśród bohaterów utworów literatury dziecięcej. Podczas prezentacji multimedialnej przygotowanej przez panie, dzieci mogły obejrzeć maski weneckie. Prezentacje omawiała Pani Anita, a Pani Ewelina przeczytała dzieciom bajkę pt. „Kopciuszek”, w której bal odgrywał ważną rolę.

Przy każdej naszej wizycie w bibliotece Pani Anita i Pani Ewelina zachęcają do korzystania z biblioteki. Kilka dzieci z grupy Biedronek samemu wypożycza książki, bo skoro bibliotekę mamy tak blisko, to szkoda nie skorzystać z takiej okazji.

Dziękujemy za zajęcia w miłej atmosferze.

Więcej zdjęć w Galerii.

Tegoroczny Bal Karnawałowy odbył się 27 stycznia w Sali Teatralnej w naszym Przedszkolu.
Na Bal licznie przybyły księżniczki, wróżki, pszczółki, motylki i inne zwierzątka, a także inni bajkowi bohaterowie: Czerwony Kapturek, Spiderman, Batman, Kubuś Puchatek i Tygrysek, Kleopatra, Scooby Doo, Zorro. Byli również obecni piraci, rycerze, kowboje, policjanci, Indianie.
W czasie Balu dzieci mogły potańczyć, pobawić się przy znanych i lubianych piosenkach, wziąć udział w zabawach i konkursach. W przerwie był też czas na poczęstunek.
Zabawa była bardzo fajna, było dużo śmiechu i radości, a przedszkolaki pewnie już nie mogą doczekać się kolejnego Balu i chyba nie tylko przedszkolaki

Więcej zdjęć w Galerii.

Wychowanie dziecka

Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.

Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję- poczucia bezpieczeństwa.

Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.

Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.

Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.

Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.

Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.

Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga.

Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.

Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.

Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.

Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To, dlatego nie zawsze się rozumiemy.

Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.

Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.

Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.

Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.

Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.

Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.

Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało         

Nie bój się miłości. Nigdy.                 

Autor: Janusz Korczak
pedagog, pediatra, pisarz,
prekursor walki o prawa dziecka

Marzeniem rodziców jest prawidłowy rozwój ich dziecka, jego zdrowie, uroda, ale także, by było akceptowane przez rówieśników, otoczenie. Nie zawsze jednak wiedzą o tym, że aby to osiągnąć, trzeba pamiętać o właściwym postępowaniu, dziecko uczy się od nich samych. Obserwuje ono, jak wygląda ich kontakt z nim samym, z innymi domownikami i otoczeniem.

Najważniejszą rzeczą jest przykład rodziców i osób z najbliższego otoczenia dziecka, które ono mimo woli naśladuje i od których przejmuje najwięcej. Dlatego tak ważne jest ciepło i serdeczność ogniska domowego, zgodne i harmonijne życie, spokój i nastrój pogody w domu, co z całą pewnością zależy przede wszystkim od osobowości ojca i matki, od tego, co sobą prezentują, jacy są, jakie stawiają sobie samym wymagania, jakie są między nimi relacje, jak traktują obowiązki rodzicielskie. Dziecko jest odbiciem domu. Szczęśliwe, pogodne z całą pewnością ma rodziców serdecznych, opanowanych, konsekwentnych, ale i cierpliwych, takich, którzy wiedzą, jak wiele zależy od nich samych, takich, którzy wiedzą , co to jest miłość cierpliwa, niezaborcza, wybaczająca, dbająca o dobro i odpowiedzialna. Ci z całą pewnością znają właściwe metody postępowania z dzieckiem.

Każdy człowiek od najwcześniejszych lat swojego życia kieruje się w sposób naturalny ku temu, co służy jego rozwojowi. Chętnie więc uczestniczy w wielu czynnościach, zwłaszcza codziennych, z zakresu samoobsługi i kultury życia codziennego. Dlatego oprócz właściwego przykładu ważny jest także pokaz. Spokojnie i wielokrotnie ukazywanie tych samych wzorców, np. w przypadku mycia się, ubierania, zachowania się przy stole, posługiwania się sztućcami. Rodzice muszą jednak być świadomi tego, że dziecku nie wszystko się udaje. Zdarza się, że niepowodzenia prowadzą do zniechęcenia, a czasami nawet do buntu. I tu ważne jest zadanie dla rodziców, którzy nie powinni wtedy krzyczeć na dziecko, nie powinni się na niego gniewać, lecz powinni z wyrozumiałością pomagać mu walczyć z jego bezradnością, niemocą w rozwiązywaniu tych drobnych codziennych spraw, bo to one w przyszłości pozwolą mu rozwiązywać poważniejsze problemy. Dziecko bite, pozornie podporządkuje się poleceniom dorosłych, bo będzie bało się kary.

Kara działa dwojako: 1) odstrasza, zniechęca do czynów społecznie niepożądanych; 2) jest wskazówką informującą dziecko o tym, co jest dobre, a co szkodliwe. Częste stosowanie kar nie tylko może nie usunąć złych form postępowania i nieodpowiednich nawyków, lecz na odwrót – może je utrwalić, może wywołać u dziecka silny stan frustracyjny, wyrażający się m.in. w agresji lub przeciwnie, w zalęknieni, nieśmiałości. Kara nie powinna być upokarzają ca dla dziecka.

Na pewno lepsze efekty przyniesie dodatkowa zachęta, pochwała, docenienie wysiłku dziecka, wyjaśnienia, że na efekty pracy czasami trzeba długo czekać. Takie postępowanie spowoduje wyzwolenie się wiary we własne siły, doda odwagi do dalszych działań, nauczy pokonywania trudności i przeszkód.

Nagroda ma wpływ trojaki: 1) utrwala pożądane formy postępowania dziecka, za które zostało nagrodzone; 2) usuwa napięcie emocjonalne; 3) wprowadza pozytywne reakcje emocjonalne.

Zbyt surowe i częste karanie dziecka, a także zbyt częste nagradzanie, spełnianie wszystkich jego życzeń (rozpieszczanie) kształtują negatywne cechy charakteru dziecka, niepożądane formy zachowania się. Toteż zarówno system kar i nagród winien być przemyślany, konsekwentny – ten sam w domu i poza nim (np. w przedszkolu). Szczególną rolę w rozwoju dziecka, zwłaszcza 5-7letniego, odgrywa przedszkole, gdzie w sposób bardziej planowy kieruje się zabawą, twórczością, działalnością dziecka. W przedszkolu dziecko poznaje też szerszy zakres stosunków społecznych, uczy się współdziałać z innymi, podporządkowywać prawom życia grupowego.

Bardzo ważne jest dawanie dziecku różnych zadań do wykonania. Rodzice muszą wiedzieć o tym, że pustka, monotonia i nuda, lub też stawianie zbyt wysokich wymagań powoduje, że nie osiąga się wówczas dobrych wyników, dlatego ważne jest, by dokładnie planować czas dziecka uwzględniając  zabawę, pracę, rozmowę i czytanie dziecku . Dopiero to wszystko razem przyczyni się do tego, że będzie ono prawidłowo się rozwijać, odkrywać i uświadamiać sobie, kim jest i jakie kiedyś zajmie miejsce w społeczeństwie.

Każde dziecko jest inne, różne też są sytuacje w rodzinach. W żadnej z nich nie można zapomnieć o tym, że dziecko będzie rosło i rozwijało się, jeżeli kochający rodzice stawiać będą przed nim wymagania zgodne z jego możliwościami, pokazując mu i wyjaśniając, jak je wykonać. Muszą również pamiętać i o tym, by dostarczyć mu zabawek, książek i innych dostępnych środków, bo to  one spowodują rozwój uzdolnień i wszystkich możliwości dziecka. Na dodatek jeżeli rodzice pochwalą, okażą zadowolenie i uznanie za każdy najmniejszy postęp, a w razie niepowodzenia, złego zachowania się dziecka nie będą próbować naprawiać tego krzykiem, złością czy biciem, to wzrastanie dziecka będzie przebiegało w radosnym nastroju przy dużej satysfakcji dla rodziców i najbliższego otoczenia.

Literatura:

1.    Red. Maria Żebrowska, „Psychologia rozwojowa, dzieci i młodzieży:, PWN, Warszawa 1973

2.    Czasopismo „Wiadomości Przedszkolaka”, nr 3(96) RODN „WOM”, Bielsko Biała 2003

Katarzyna Lalek

W dniu 18 stycznia w Domu Ludowym w Krościenku Wyżnym, świętowaliśmy Dzień Babci i Dziadzia.

Pani dyrektor Anna Jaźwiecka powitała licznie przybyłych gości i złożyła wszystkim Babciom i Dziadziom życzenia z okazji Ich święta.

Następnie życzenia składały Żabki, Pszczółki i Motylki, poprzez wierszyki i piosenki przygotowane specjalnie na tą okazję.

Na zakończenie wystąpiła grupa Biedronek w przedstawieniu Jasełkowym.

Wzruszone babcie i dziadkowie głośno oklaskiwali swoje wnuki, a po występie przedszkolaki wręczyły swoim ukochanym gościom „Herbatkę dla Babci i Dziadzia”.

Więcej zdjęć w Galerii.

Kilka słów o Święcie Babci i Dziadka w  wybranych krajach:

Święto Dzień Babci (21.01) i Dzień Dziadka (22.01) obchodzone jest w Polsce od 1964 roku.
Święta te obchodzone są nie tylko w Polsce, ale również w wielu innych krajach. Przeważnie jednak w innym terminie niż w naszym kraju.