W dniu 27 marca Pan Paweł Przybyła przeczytał dla przedszkolaków dwie bajki.

„Księżniczka na ziarnku grochu” – baśń autorstwa Hansa Christiana Andersena, wydana po raz pierwszy w 1835 roku w pierwszym zbiorze baśni tego pisarza.

Andersen twierdził, że słyszał tę opowieść w dzieciństwie, jednak nie została ona odnotowana przez badaczy duńskiego folkloru.

„…Działo się to w czasach, kiedy jeszcze byli na tym świecie prawdziwi książęta i największym ich pragnieniem było żenić się z prawdziwymi księżniczkami. Tak i pewien książę szukał żony w całym królestwie, niestety za każdym razem, gdy ktoś przedstawiał mu jako księżniczkę jakąś piękną dziewczynę, okazywało się, że można mieć co do niej wiele wątpliwości! Biedny książę w końcu zrezygnował z poszukiwań, a jego ojciec- stary król, tylko pokręcił głową, bo bał się, że jeśli książę nie znajdzie żony, ród jego zaniknie.

Aż pewnej nocy, gdy nad królestwem szalała straszliwa burza, do bram zamku zapukała przemoknięta i zmarznięta, ledwie żywa dziewczyna. Gdy wpuszczono ją do środka, oświadczyła, że to właśnie ona jest najprawdziwszą księżniczką i jeśli to możliwe, chciałaby spotkać się z księciem. Królowa, która podobnie, jak jej syn, już przestała wierzyć w istnienie prawdziwych księżniczek, pomyślała tylko: ,,No, zobaczymy!”, ale postanowiła dać szansę pięknej osobie. Zawołała służące, które pomogły się dziewczynie umyć i przebrać a potem pościelić jej łóżko. Królowa nakazała, by położyć na nie dwadzieścia materacy oraz dwanaście pierzyn, z której każda była gruba i puchowa. Na samym dnie, pod tą stertą włożono ziarenko grochu- oczywiście przybyła nic o tym nie wiedziała. Gdy łóżko było gotowe, położyła się spać, ale czuła dziwną niewygodę i nie mogła zmrużyć oka przez całą noc. Nazajutrz, przy śniadaniu, królowa jako pierwsza odezwała się do dziewczyny, pytając ją, jakże jej się spało./p>

- Dziękuję za gościnność, niestety coś strasznie twardego czułam w łóżku przez całą noc i nie mogłam przez to zasnąć. Cała jestem obolała.

Po tym poznano natychmiast, iż jest to właśnie poszukiwana przez księcia prawdziwa księżniczka, bo tylko ona może być tak delikatna, że uwiera ją ziarnko grochu położone pod górą materacy i pierzyn. Następnego dnia wyprawiono więc huczne wesele, a młodzi żyli ze sobą długo i szczęśliwie.”

„Słowik”

Opowiadanie pt. "Słowik" H. Ch. Andersena opowiada o historii która wydarzyła się bardzo dawno w dalekich Chinach. Dokładnie na dworze cesarza Chin, Od dawna rybacy którzy pracowali nieopodal grodu cesarskiego mogli się cieszyć pięknym śpiewem słowika który zamieszkiwał ogród. Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt że sam cesarz o pięknym ptaku którego posiadał w ogrodzie, nie miał pojęcia. O tym fakcie dowiedział się dopiero z książki napisanej przez samą Głowę Japonii, początkowo odebrał to z pewnym niedowierzaniem, ale kazał to sprawdzić swojemu marszałkowi, fakt istnienia ptaka okazał się prawdą. Król chciał zobaczyć czy ptak faktycznie ma niezwykłe zdolności. Ptak sie sprawdził, ale został niestety wygnany w momencie pojawienia sie ptaka otrzymanego od potężnego cesarza Japonii. Od tamtego czasu ptak grał nie tylko dla głowy państwa, ale również od czasu do czasu dla mieszkańców w. Pech trafił że w momencie kiedy cesarz Chin był na łożu śmierci, ptak odmówił posłuszeństwa, wtedy w ratunkiem przyszedł mu prawdziwy ptak, który obiecał od czasu do czasu odwiedzać cesarza aby mu zaśpiewać.